Author :
Abstract
I.Dünya Savaşı sonlarında, Filistin Bölgesi'nin müttefikler tarafından işgal edilmesinden sonra kapılar artık Siyonistlere sonuna kadar açılmıştı. Yahudiler Filistin'de bir Yahudi Devleti kurmaya yönelik planlarını gerçekleştirme yolunda canla başla mücadele ediyorlardı. Balfour Bildirisi 1920'de ki San Remo konferansında kabul edildikten ve özellikle 24 Temmuz 1922'de Milletler Cemiyeti'nin Filistin'i İngilizlerin mandası olarak onaylanmasından sonra, İngiltere'nin Filistin'de uygulayacağı resmi politikası olarak tasvip edildi. Böylece Siyonist örgüt bu ülkeye daha çok miktarda Yahudi getirme ve orada ulusal bir Yahudi yurdu kurma çalışmalarını hızlandırdı. I.Dünya Savaşı arifesinde Filistin'e yerleşen Yahudilerin sayısı 40 iken bu rakam 1919'da 55 bin, 1925'te 107 bin, 1935'te 300 bin ve 1948'de ise 650 bine ulaşmıştır. İngiliz manda yönetimi Yahudi Devleti'nin kuruluşunun ilan edilme vakti geldiği kanaatine vardıktan sonra, meseleyi Birleşmiş Milletlere taşıdı ve böylece 24 Mayıs 1948'de Filistin'in taksimi ve İsrail'in kuruluşu Birleşmiş Milletler tarafından resmen onaylanmıştır.
Keywords
Abstract
At the end of World War I, after the Allied occupation of the Palestinian Territory, the doors were now fully opened to the Zionists. The Jews were fighting hard to realize their plans to establish a Jewish State in Palestine. After the Balfour Declaration was adopted at the San Remo conference in 1920, and especially after the League of Nations's approval of Palestine as the British mandate on July 24, 1922, it was approved as the official policy of Britain in Palestine. Thus, the Zionist organization sped up efforts to bring more Jews to this country and establish a national Jewish homeland there. While the number of Jews settled in Palestine on the eve of World War I was 40, this figure reached 55 thousand in 1919, 107 thousand in 1925, 300 thousand in 1935 and 650 thousand in 1948. After the British mandate ruled that it was time to declare the Jewish State, it brought the matter to the United Nations.Thus, on May 24, 1948, the partition of Palestine and the establishment of Israel were officially approved by the United States.
Keywords
- Abduh, İ. (1971). Yahud Fil el-Bilad el-Arabbiye, Beyrut.
- Abduh, İ. (1971). Yahud Fil el-Bilad el-Arabbiye, Beyrut.
- Abdulmecit, Dr.Muhammed Bahr, (1970). el-Yahudfi’l Endülüs, KahireAbdulmuti, F. (1965). el-Mezaim es-Sohyonniyye fi Filistin, Kahire. Abdulvehhab, (1970). Tarih Filistin el-Hadis, Beyrut.
- Atiye, A. İ. (1963). es-Sohyoniyye el-Alemiyye ve AndilMevcud.
- Barbour, N. (1946). NisiDoiminus A Survey of thePalestine Controversy, London:G. G. Harrap And Company. Bernand, L. (1954). el-Arab fil Tarih, Beyrut.
- El-Irak fi müzekkerated-diplomasiyyin el-ecanib,1969
- Hammed, H. (1967). el-Yahudi el-Alem el-Müşkilatelletituvacihul alem.Hasan, A. (1952). el-YahudFi’l Irak Dirase Tahliliye, MatbaatRoyal.
- Hatib el-Muhibbuddin, (1946). İtticah el-Mevcat el-Beşeriyye fi CizeretülArab, Kahire
- Husni, A. (1969). es-Siyassiyyeve’l Hodariyyebeyn el-Arabve’l Yahudfi’losor el-Kadime ve’l İslamiyye, Kahire.
- Husni, A.(1966). el-Arabve’lHodara, Kahire.
- Kasım, H. (1946). el-Arabve’l Müşkilat el-Yahudiyye, Bağdat
- Mahmud, A. (1970). es-Sohyoniyye ve Kadiyyeti Filistin, Beyrut. Naci, H. (1972). el-Akalliye fil Irak (1921-1952), Kahire.
- Naci, M. (1969). Asalet el-Hodarat el-Arabbiye, Bağdat.Necdet, F. S. (1967). el-Yahud ve es-Sohyonniye, fi alakated-Düvel, el-Kübra. Yakub, H.(1970). el-Yehud Fil Büldan el-Arabbiye, Beyrut.
