Author :
Abstract
Türkiye'nin nüfusunun yaklaşık yarısını kadınlar oluşturmasına rağmen, bu oran iş gücüne yansıtmamaktadır. Son yıllarda kadın çalışanların sayısında bir artış gözlense de, bu artış hâlâ yeterli seviyeye ulaşmamıştır. Ayrıca, iş dünyasında aktif olan kadınların üst düzey yönetim pozisyonlarındaki oranı oldukça düşüktür. Günümüz iş hayatında, kadınlar niteliksel olarak her ne kadar daha fazla yer almaya başlasalar da üst yönetim kademelerinde yeterince bulunmadıkları görülmektedir. Kadın çalışanların üst yönetim kadrolarına yükselmelerini engelleyen nedenlerden en dikkat çekeni, zihinlerinde oluşturdukları cam tavan sendromudur. Cam tavan engelleriyle karşılaşan kadınların örgütsel bağlılıklarında ya artış ya da azalma eğilimleri gözlemlenmektedir. Bu kapsamda araştırmanın temel amacı Şanlıurfa ilinde faaliyet gösteren özel sektörde çalışmakta olan kadınların, cam tavan sendromu yaşayıp yaşamadıkları ve bu durumun örgütsel bağlılıkları ile örgütsel bağlılığın alt boyutu olan duygusal, devam ve normatif bağlılıklarını nasıl etkilediğini araştırmaktadır. Konu ile yapılan analizler (korelasyon, regresyon ve Anova) cam tavan sendromunun örgütsel bağlılık ile pozitif bir ilişki içerisinde olduğu sonucuna varılmıştır
Keywords
Abstract
Despite women constituting approximately half of Turkey's population, this proportion is not reflected in the workforce. Although there has been an increase in the number of female employees in recent years, this increase has still not reached a sufficient level. Moreover, the proportion of women actively involved in the business world who hold upper management positions is quite low. In today’s professional world, although women are starting to occupy more qualitative roles, they are still underrepresented in top management levels. One of the most striking reasons hindering female employees' advancement to upper management positions is the "glass ceiling syndrome" they perceive. Women facing glass ceiling barriers show tendencies of either increased or decreased organizational commitment. The primary aim of this research is to investigate whether women working in the private sector in Şanlıurfa experience glass ceiling syndrome and how this situation affects their organizational commitment, including its sub-dimensions: emotional, continuance, and normative commitment. Glass ceiling and organizational commitment scales were applied to female employees. The data obtained in the study were analyzed using the SPSS program. Analyses conducted on this topic (correlation, regression, and ANOVA) have concluded that there is a positive relationship between glass ceiling syndrome and organizational commitment.
