Author:
Abstract
Bu araştırma, spor yapan ve yapmayan orta öğretim öğrencilerinin problem çözme becerilerinin incelenmesi amacıyla yapılan betimsel bir çalışmadır. Çalışmada ayrıca, öğrencilerin yaş, cinsiyet, spor yapma yılı, aile gelir düzeyi, öğrenim düzeyi, anne-baba eğitim durumu değişkenleri açısından da farklılıklar incelenmiştir. Çalışma 2019-2020 eğitim öğretim yılında Gaziantep ilinde öğrenim gören spor yapan ve yapmayan ortaöğretim öğrencileri üzerinde gönüllülük esasına dayalı olarak uygulanmıştır. Çalışmaya 421 öğrenci gönüllü olarak katılmıştır. Eksik veya yanlış doldurulan ölçekler çalışma dışı bırakılmış ve toplam 357 öğrencinin (172 bayan, 185 erkek) doldurduğu ölçekler çalışma kapsamında değerlendirilmiştir. Araştırmada veri toplamak amacıyla Türkçe’ye uyarlaması Şahin, Şahin ve Heppner (1993) tarafından yapılan Problem Çözme Envanteri (PÇE) kullanılmıştır. Verilerin analizi için SPSS 22.0 programından yararlanılmıştır. Sonuç olarak, araştırma grubunda yer alan ortaöğretim öğrencilerinin problem çözme becerileri olumlu olarak değerlendirilmiştir. Cinsiyet değişkeni açısından erkek öğrencilerin daha olumlu olduğu, yaş, öğrenim düzeyi, aile gelir düzeyi değişkenleri açısından farklılık görülmemiştir. Spor yapan öğrencilerin, spor yapmayan öğrencilerden daha olumlu problem çözme becerileri görülmüş olup, spor yapanlar arasında yapılan karşılaştırmada, spor yapma yılı yüksek olanların problem çözme becerilerinin daha olumlu olduğu belirlenmiştir. Anne eğitim durumu açısından farklılık görülmezken, baba eğitim durumu yüksek olanların problem çözme becerilerinin daha olumlu olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Dolayısıyla spor ile uğraşmanın gelişim çağında olan çocukların problem çözme becerilerinin gelişmesinde önemli bir etken olduğu söylenebilir.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to investigate problem solving skills of the high school students who do physical exercise and who don’t do it. This study also researches different variables affecting problem solving skills such as age, gender, income level of the families, the exercise period and education level of themselves and their parents. The study based on the criteria of voluntariness was perfomed on the students doing and not doing sport in Gaziantep in 2019-2020 education year. 421 one students participated in the study. The missing or false measurements were excluded from the study. The study was completed by 357 students (172 girls and 185 boys). The data were collected using ‘Problem Solving Skill Questionaire’ devoloped by Heppner and adapted into Turkish by Şahin. Data analysis was performed by SPSS statistics software 22.0 version. In conclusion, the study showed that problem solving skills of the high school students who participated in the study was evaluated as positive. When the students were compared in terms of gender, it was seen that boys’ problem solving skills were higher than girls. There were no significant differences between the students in terms of age, education level and income level of their parents. It was showed that the students doing physical exercise were beter at problem solving skills than those not doing sport. Also, when the students doing sport were compared with each other, the students with long exercise period had better problem solving skills. Although no difference was found between the students in terms of mothers’ education level, the students whose fathers had higher education level had important differences in their problem solving skills. Consequently, doing physical exercise provide the students to improve their problem solving skills.