Author:
Abstract
1960’lı yıllar birçok alanda hak arayışlarının öne çıktığı ve toplumsal düzende köklü değişimlerin yaşandığı yıllardır. Yaşamsal düzenle doğrudan bağlantılı olan sanat kavramı da bu süreçte sıradanlaşmış birçok pratikten kurtularak yeni söylem alanları oluşturmuştur. Bu yeni söylem alanlarıyla birlikte toplumsal düzen içerisindeki hak arayışları geleneksel sanat pratiklerine de yansıyarak onları gelişim ve değişim sürecine sürüklemiştir. Sanatçılar için başlı başına ilham kaynağı olan doğa ile etkileşim 1960 öncesine kadar sadece resmettikleri bir obje iken 60’lı yılların akabinde başlı başına sanatın konusu haline gelmeye başlamıştır. Doğa ve çevre meselelerine karşı başlayan bu değişim ve bilinç sanat çalışmalarının anlamını ve yöntemini yeniden şekillendirmiştir. Bu çalışmada: sanatın konusu haline gelen doğa kavramı ekolojik ve eko - politik söylemleri bakımından örnekler üzerinden incelenecektir.
Keywords
Abstract
The 1960s were the years when the pursuit of rights in many areas came to the fore and radical changes were experienced in the social order. The concept of art, which is directly related to the vital order, has also created new discourse areas by getting rid of many ordinary practices in this process. Along with these new fields of discourse, the pursuit of rights in the social order has also reflected on traditional art practices and dragged them into the process of development and change. The interaction with nature, which is a source of inspiration for artists, was only an object they painted before 1960, but after the 60s, it started to become the subject of art on its own. This change and consciousness that started against nature and environmental issues has reshaped the meaning and method of art works. In this study: the concept of nature, which has become the subject of art, will be examined through examples in terms of ecological and eco-political discourses.