BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR YÜKSEKOKULU ÖĞRENCİLERİNİN OYUN, DANS VE MÜZİK DERSLERİNE İLİŞKİN MOTİVASYON DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ
Author :
Abstract
Bu çalışmada, Adıyaman Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu’nda öğrenim gören öğrencilerin, müzik, dans ve oyun derslerine ilişkin motivasyon düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Adıyaman Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğretmenlik ve Antrenörlük bölümünde öğrenim gören 125 erkek, 60 kız olmak üzere toplam 185 öğrenci katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Özevin (2006) tarafından geliştirilen “Oyun Dans ve Müzik Dersine İlişkin Motivasyon Ölçeği” ve araştırmacı tarafından oluşturulan ‘’Kişisel Bilgi Formu’’ kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizleri sonucunda, Adıyaman Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu’nda öğrenim gören öğrencilerin müzik, dans ve oyun derslerine ilişkin motivasyon düzeyleri ile cinsiyet ve alınan dersler değişkenleri açısından anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Ayrıca öğrencilerin, müzik, dans ve oyun derslerine ilişkin motivasyon düzeyleri ile yaş ve bölüm değişkeni arasında anlamlı bir farklılık bulunmuştur.
Keywords
Abstract
In this study, it is aimed to investigate the motivation levels of the students studying at the School of Physical Education and Sports of Adıyaman University towards play, dance and music lessons in terms of some variables. A total of 185 students, 125 boys and 60 girls from Adıyaman University, School of Physical Education and Sports, participated in the study in 2017-2018 academic year. As data collection tool ‘’Motivation Scale for Play Dance and Music Lessons’’ ‘developed by Özevin (2006) and ‘’Personal Information Form“ created by the researcher were used in the study. As a result of the analysis of the obtained data, it was determined that there was no significant difference between the motivation levels of the students of Adıyaman University School of Physical Education and Sports towards play,dance and music lessons and the variables of gender and lessons learned. In addition, a significant difference was found between the motivation levels of students towards play,dance and music lessons and age and department variables.
Keywords
- Agopyan, A. (1993). ‘’Ritmik Sportif Cimnastikte Morfolojik ve Motorik Özelliklerin Performansa
- Agopyan, A. (1993). ‘’Ritmik Sportif Cimnastikte Morfolojik ve Motorik Özelliklerin Performansa Etkileri’’, Y. Lisans Tezi, M. Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü İstanbul.
- Agopyan, A. (2000). Sportif Ritmik Cimnastikte Teknik Antrenman Yöntemlerinin Performansla İlişkisi’’, Doktora Tezi, M. Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- Alley, J. M. (1979). ‘’Music in the IEP: Therapy/Education’’, Journal of Music Therapy, 16(3): 111– 127.
- Ansermet, E. (1993). ‘’Was ist Rhythmik’’ Wolfenbuettel, s.117-120.
- Barın, N (1999).’’ Batı Dans Tarihi’’, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları Sanat Eserleri Dizisi: 247.Board of Studies (2003). ‘’Dance Years 7-10 Syllabus’’, Board of Studies, Australia: Sydney, https://educationstandards.nsw.edu.au/wps/wcm/connect/ca785a6e-85d0-41e1-a373-
- 07ce19eacbdf/dance_710_syllabus.pdf?MOD=AJPERES&CVID= Erişim Tarihi: 06.09.2018.
- Bompa, T.O. (1998). Antrenman Kuramı ve Yöntemi. (Çev.: Keskin İ, Tuner AB.), Bağırgan Yayınevi, Ankara.
- Doğan, F. & Altay, F. (1996). ‘’Sportif Ritmik Jimnastik’’, Bağırgan Yayınevi, Ankara.
- Genel Türkçe Sözlük, (2018). http://tdkterim.gov.tr/bts/?kategori=verilst&kelime= oyun&ayn=tam, Erişim Tarihi: 07.09.2018.
- Greder, F. (1994). ‘’Musik und Bewegung: Music zum Schulen, Fuehren, Unterstuetzen, Verbeern’’, vol 51, no.10: 5-7, Magglingen,
- Güney, S. S. (2018). ‘’Dans ve Hareket Terapisi’’, http:// www. Sanatpsikoterapileri dernegi.org/dans-ve-hareket-terapisi.html. (Erişim Tarihi: 10.09.2018)
- Hotz, A. (1999). ‘’Rhythmus Bestimmt Qualitaet und Eeffektivitaet von Bewegung und Technik, Leichtathletiktraining’’, Muenster.
- Kocabaş, A. (2003). ‘’Müzik Öğretiminin Temelleri’’, Egetan Basın Yayın Tanıtım, İzmir. Koçkar, Tekin (1990). ‘’Dansın İletişimsel İşlevi’’, Kurgu Dergisi, (8): 327-339.
- Magill, RA. (1998). ‘’Motor Learning Consepts and Applications’’, The McGraw-Hill Company, Fifty Edition.
- McGreevy, S.; Scheff, H. & Sprague, M. (2005). ‘’Building Dances’’, Human Kinetics, Second Edition.
- Mengütay, S.(1997). ‘’Okul Öncesi ve İlkokullarda Beden Eğitimi ve Spor’’, İstanbul.
- Özdemir, Banu (2007). “Üniversite Öğrencilerinde Görülen Depresyonun Giderilmesinde Dansın Etkisi”, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
- Özer, K. (1989). ‘’Artistik Cimnastikte Antrenmanın Temelleri’’, GSGM, Ankara.Özevin, B. (2006). ‘’Oyun, Dans Ve Müzik Dersine İlişkin Motivasyon Ölçeği’’, Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumu Bildirisi, 26-28 Nisan, Pamukkale Ünv. Eğt. Fak., Denizli.
- Sezince, M. (2018). 3-6 Yaş Çocuklarda Müzik ve Dans Eğitiminin Psikolojik Etkileri, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Aydın Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Sudak, D. M. (2012). Klinik Uygulamada Psikoterapi: Klinisyenler İçin Bilişsel Davranışçıl Terapi. (Çev. Ed.: Hakan Türkçapar), Güneş Tıp Kitabevi, İstanbul.
- Tekiner, T. (2002). ‘’İlkokul 4. Sınıf Öğrencilerinin Hareketle Ritim Becerilerini ÖğrenmelerindeMetronomla Ritim Çalışmasının Etkisi’’, Bitirme Projesi, H.Ü. Spor Bilimleri ve Teknolojisi Yüksekokulu Spor Eğitimi Anabilim Dalı, Ankara.
- Turan, Z. (2001). “Türk Halk Oyunları Türlerinden Halayların Yapısal Özellikleri”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
- Uluğ Ormanlıoğlu, M. (2013). ‘’Niçin Oyun?’’, İdeal Kültür Yayıncılık, İstanbul.
- Uysal, İ. (2013). ‘’Akademisyenlerin Genel Öz-Yeterlik İnançları, AİBÜ Eğitim Fakültesi Örneği’’, Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2): 144-151.
- Üstündağ, T. (2009). ‘’Yaratıcı Drama Öğretmeninin Günlüğü’’, Pegem Akademi Yay. Eğt. Dan. Hizm. Tic. Ltd. Şti., Ankara.
- Ünver, D. (2006). ‘’Beden eğitimi ve spor yüksekokulunda öğrenim gören öğrencilerin genel özyeterlik inançları ile müzik, dans ve oyun derslerine ilişkin motivasyonlarının incelenmesi’’, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
- Yenice, N, (2012.) ‘’Öğretmen adaylarının öz-yeterlik düzeyleri ile problem çözme becerilerinin incelenmesi’’, Electronic Journal of Social Sciences, 11(39): 36-58.
