UZAKTAN EĞİTİMLE UYGULAMALI DERS ALAN ÖĞRENCİLERİN UZAKTAN EĞİTİME YÖNELİK TUTUMLARININ BELİRLENMESİ
Author :
Abstract
Bu çalışmanın amacı, uzaktan eğitimle uygulamalı ders alan öğrencilerin, uzaktan eğitime yönelik tutumlarını belirlemektir. Veri toplama aracı olarak 35 maddeden oluşan Uzaktan Eğitime Yönelik Tutum Ölçeği kullanılmış ve ölçek 10 farklı bölümde öğrenim gören, uzaktan eğitimle uygulamalı ders alan toplam 236 öğrenciye uygulanmıştır. Elde edilen veriler incelendiğinde, tüm katılımcıların ölçekten aldığı puanların aritmetik ortalaması 2,59 ve standart sapması 0,93 olarak hesaplanmıştır. Ölçekteki 19 madde için öğrenciler olumsuz görüş bildirmiş, 15 madde için kararsız kalmış, yalnızca 1 madde için olumlu görüş bildirmişlerdir. Bu bulgulara göre, uzaktan eğitimle uygulamalı ders alan öğrencilerin uzaktan eğitime karşı olumsuz tutum sergiledikleri tespit edilmiştir. Elde edilen veriler aynı zamanda öğrencilerin uzaktan eğitime yönelik tutumunun, öğrenim gördükleri bölümlere göre farklılık gösterip göstermediğini araştırmak için de kullanılmıştır. Bu doğrultuda konservatuvar, diş hekimliği, tıp ve müzik öğretmenliği bölümleri incelenmiştir. Bölümlere göre farklılaşma olup olmadığını tespit etmek için tek yönlü varyans analizi (ANOVA) yapılmıştır. Yapılan analiz sonucunda diş hekimliği öğrencilerinin puanlarının aritmetik ortalaması 2,52; tıp öğrencilerinin 2,55; konservatuvar öğrencilerinin 2,61 ve müzik öğretmenliği öğrencilerinin 2,73 olarak, anlamlılık değeri (p) ise 0,82 olarak hesaplanmıştır. Sonuç olarak bu bölümlerdeki öğrencilerin, uzaktan eğitime karşı tutumlarının, öğrenim gördükleri bölümlere göre farklılaşmadığı tespit edilmiştir.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to determine the attitudes of students who take online applied practice courses towards distance education. Uzaktan Eğitime Yönelik Kaygı Ölçeği (Attitude Scale towards Distance Education) which consists of 35 items was used as data collection tool. The scale was applied to a total of 236 students studying in 10 different departments and taking applied practice courses with distance education. When the data were examined, the mean of the scores obtained by all participants from the scale was calculated as 2,59 and the standard deviation as 0,93. Students gave negative opinions for 19 items in the scale, were undecided for 15 items, and gave positive opinions for only 1 item. According to these findings, it was determined that the students taking online applied practice courses had a negative attitude towards distance education. The data were also used to research whether students' attitudes towards distance education differ according to their departments. Accordingly, conservatory, dentistry, medicine and music teaching departments were examined. One-way ANOVA test was used to determine whether there was differentiation according to the departments. As a result of the analysis, the mean of the dentistry students' scores was calculated 2,52, the medical students’ 2,55, the conservatory students’ 2,61 and music teaching students’ 2,73, and significance value (p) was calculated as 0,82. As a result, it was determined that the attitudes of the students in these departments towards distance education did not differ according to the departments they studied.
Keywords
- Ağır, F., Gür, H. ve Okçu, A. (2008). Uzaktan eğitime karşı tutum ölçeği geliştirmeye yönelik geçerlik ve
- Ağır, F., Gür, H. ve Okçu, A. (2008). Uzaktan eğitime karşı tutum ölçeği geliştirmeye yönelik geçerlik ve güvenirlik çalışması. Education Sciences, 3(2), 128-139.
- Allen, I. E., ve Seaman, J. (2013). Changing course ten years of tracking online education in the United States. 10 Mayıs 2020 tarihinde, https://eric.ed.gov/?id=ED541571 adresinden erişildi.
- Barış, M. F. (2015). Üniversite öğrencilerinin uzaktan öğretime yönelik tutumlarının incelenmesi: Namık Kemal Üniversitesi örneği. Sakarya Üniversitesi Eğitim Dergisi, 5(2), 36-46.
- Baturay, M. H. (2010). Video konferansla pediatrik EKG eğitimi alan tıp eğitimcilerinin memnuniyetleri ile bu teknolojiyi benimseme düzeyleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 145-160.
- Bawaneh, A. K. (2021). The satisfaction level of undergraduate science students towards using e-learning andvirtual classes in exceptional condition Covid-19 crisis. Turkish Online Journal of Distance Education, 22(1), 19-32.
- Bozkurt, A. (2016). Bağlantıcı kitlesel açık çevrimiçi derslerde etkileşim örüntüleri ve öğreten-öğrenen rollerinin belirlenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
- Bozkurt, A. (2017). Türkiye’de uzaktan eğitimin dünü, bugünü ve yarını. Açık Öğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(2), 85-124.
- Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2018). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri (25. bs.). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
- Creswell, J. W. (2017). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (3. bs.). (S. B. Demir, Çev.). Ankara: Eğiten Kitap. (2014).
- Durak, G., Çankaya, S. ve İzmirli, S. (2020). Covid-19 pandemi döneminde Türkiye’deki üniversitelerinuzaktan eğitim sistemlerinin incelenmesi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 14(1), 787-809.
- Gökmen, Ö. F., Duman, İ. ve Horzum, M. B. (2016). Uzaktan eğitimde kuramlar, değişimler ve yeni yönelimler. Açık Öğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 2(3), 29-51.
- Hiltz, S. R. (1995). Teaching in a virtual classroom. International Journal of Educational Telecommunications, 1(2), 185-198.
- İşman, A. (2008). Uzaktan Eğitim (3. bs.). Ankara: Pegem Akademi.
- Karahan, E., Bozan, M. A. ve Akçay, A. O. (2020). Sınıf öğretmenliği lisans öğrencilerinin pandemi sürecindeki çevrim içi öğrenme deneyimlerinin incelenmesi. Turkish Studies, 15(4), 201-214.
- Kaya, Z. (2002). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem Akademi.
- Kılınç, M. (2015). Uzaktan eğı̇tı̇m uygulamalarının etkı̇lı̇lı̇ğı̇ üzerı̇ne bı̇r araştırma “İnönü Ünı̇versı̇tesı̇ uzaktaneğı̇tı̇m merkezı̇ ı̇lahı̇yat lı̇sans tamamlama programı örneğı̇”. (Yayımlanmamış doktora tezi). İnönü Üniversitesi, Malatya.
- Kışla, T. (2016). Uzaktan eğitime yönelik tutum ölçeği geliştirme çalışması. Ege Eğitim Dergisi, 17(1), 285- 271.
- Levshov, A. V., Dzhura, S. G. ve Chursinova, A. A. (2015). The outlook of application of artificial intelligencein distance education. (Der.). The Universe Ethic Algorithms içinde (s. 260-268). Saarbruken: Lambert Academic Publishing.
- Mark, R. B., Sibley, S. D. ve Arbaugh, J. B. (2005). A structural equation model of predictors for effective online learning. Journal of Management Education, 29(4), 531-563.
- Natriello, G. (2005). Modest changes, revolutionary possibilities: Distance learning and the future of education. Teachers College Record, 107(8), 1885-1904.
- Palloff, R. M., ve Pratt, K. (2013). Lessons from the virtual classroom: The realities of online teaching. San Francisco: John Wiley & Sons.
- Sakarya, G. ve Zuhal, O. (2020). Covid-19 pandemi sürecinde uzaktan keman eğitimine ilişkin öğrenci görüşleri. Turkish Studies, 15(6), 795-817.
- Simpson, O. (2002). Supporting students in online, open and distance education (2. bs.). New York: Stylus Publishing.
- Ural, M. N. (2015). Antik Yunan’da “teknik”: Teknoloji felsefesi tarihine genel bir bakış. Mavi Atlas, (4), 136- 144.
- Verduin, J. R., ve Clark, T. A. (1991). Distance education: The foundations of effective practice. San Francisco: Jossey-Bass.
- Warschauer, M. (2007). The paradoxical future of digital learning. Learn Inq, 1, 41-49.
- Yıldırım, S., Yıldırım, G., Çelik, E. ve Karaman, S. (2014). Uzaktan eğitim öğrencilerinin uzaktan eğitimeyönelik görüşleri: Bir ölçek geliştirme çalışması. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(3), 365-370.
- Yücel, A. S. (2006). E-learning approach in teacher training. Turkish Online Journal of Distance Education, 7(4), 123-131.
