Author :
Abstract
Dijital teknolojilerin hayatın her alanına nüfuz etmeye başlamasıyla birlikte insanların rutin iş ve işlemleri sırasında dahi pek çok veri üretilmekte, üretilen verilerin işlenmesi yoluyla kamu ve özel sektörün kritik kararlarında kullanabileceği pek çok değerli bilgi gün yüzüne çıkmaktadır. Günümüzde artan rekabet yöneticilerin rasyonel karar vermelerini daha önemli hale getirmektedir. Özellikle kamu hizmeti alan vatandaşın artan hız, kalite ve yerindelik beklentisinin en iyi şekilde karşılanabilmesi için kamu hizmet ve politikalarının daha rasyonel biçimde tasarlanmış olması gerekmektedir. Dünya örneklerinde sağlık sektörü ile ön plana çıkan kanıt temelli uygulamalar zamanla eğitim, sosyal hizmetler gibi diğer alanlara da yayılarak artış göstermeye başlamıştır. Türkiye’de ise konu özellikle son on yılda tartışma alanı bulmuştur. Kamu politikaları karar alma süreçlerinde büyük verinin kullanımı ve önemini konu alan bu çalışma, aynı zamanda kanıta dayalı politikaların artan uygulama örneklerini de göstererek bu politikaların ve büyük verinin etkin kamu politikası tasarımında nasıl kullanılabileceğini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Uygulama örnekleri incelendiğinde; özellikle bilimsel verilerle desteklenerek ortaya çıkmış kanıtların kamu politikalarının karar alma süreçlerinde kullanımı yönündeki tercihlerin artmakta olduğu görülmektedir. Kanıta dayalı politikaların Türkiye’de kısa sürede tam anlamıyla yaygınlık kazanabileceğini söylemek doğru olmasa da, pek çok alanda kanıta dayalı politikaların başarılı sonuçlar doğurmaya uygun bir araç olduğu söylenebilir. Veri mahremiyetinin korunması konusunda çalışmaların artırılması ve veri kullanım kültürünün yerleşmesi için projelerin yürütülmesi kısa vadede yapılabilecek çalışmalar arasında sayılabilir.
Keywords
Abstract
Many data is produced even during the routine work and processes of people in conjunction with the start of digital technology to penetrate every area of life and, through the processing of the data, many valuable information that can be used in the critical decisions of the public and private sectors is revealed. Today, increasing competition makes it more important for managers to make rational decisions. In order to meet the increasing speed, quality and appropriateness expectations of the citizens receiving public services in the best manner, public services and policies should be designed more rationally. In the world examples, evidence-based practices, that have come to the forefront with the health sector, have begun to increase in time by expanding to other fields such as education and social services In Turkey, especially in the last decade it has found place for discussion. This study, which is about the use and importance of big data in public policy decision-making processes, also aims to reveal how these policies and big data can be used in effective public policy design by representing increasing application examples of evidence-based policies. When examining the application examples, it is seen that preferences for the use of the evidence is increasing in the decision making processes of public policies that revealed especially by supporting scientific data. Evidence-based policy to say a short period of time could become widespread if not literally true in Turkey, said that in many areas of evidence-based policy is an appropriate tool to give birth to successful results. Although it is not true to say that evidence-based policy could soon become widespread in Turkey properly, it can be said that in many areas, evidence-based policies are suitable tools to result in successful outcomes. Increasing the studies about protection of data privacy and conducting projects to establish the culture of data usage can be considered as studies that could be performed in the short term.
Keywords
- Akıncı, A. N. (2019). Büyük Veri Uygulamalarında Kişisel Veri Mahremiyeti, Sektörler Ve Kamu
- Akıncı, A. N. (2019). Büyük Veri Uygulamalarında Kişisel Veri Mahremiyeti, Sektörler Ve Kamu Yatırımları Genel Müdürlüğü, Yayın No: 0001.
- Aktan, E. (2018). “Büyük Veri: Uygulama Alanları, Analitiği ve Güvenlik Boyutu, Bilgi Yönetimi”, 1(1) , 1-22.
- Altun, T., Öztaş, N., & Şahin F. (2017). K”amu Politikalarının Belirlenmesi ve UygulanmasındaBüyük Veri”, Süleyman Demirel Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, C.22, Kayfor 15 Özel Sayısı, 2021- 2044.
- Altunışık, R . (2015). “Büyük Veri: Fırsatlar Kaynağı mı Yoksa Yeni Sorunlar Yumağı mı?”. Yildiz Social Science Review, 1 (1), 45-76.
- Anderson , J. C. (2011). Public Policymaking, Stamford,CT: Cengage Learning.
- Azzone Giovanni (2018). Big Data And Public Policies: Opportunities And Challenges, StatisticsAnd Probability Letters, 136, 116–120, 10.09.2019 tarihinde https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0167715218300671 adresinden erişildi
- Barutçugil, İ. (2002). Bilgi Yönetimi, Anı Yayıncılık, İstanbul.
- Bayın, G., Akbulut Y. (2012). “Kanıta Dayalı Yaklaşım ve Sağlık Politikası”, Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 1(2), 115-132.
- Biçer, M., Yılmaz, H. H. (2009). “Parlamentonun Kamu Politikası Oluşturma Ve PlanlamaSürecindeki Konumunun Yeni Kamu Mali Yönetim Sistemi Çerçevesinde Değerlendirilmesi”, Yasama Dergisi (13), 45-84.
- Bilgi Toplumu Stratejisi ve Eylem Planı 2015-2018, 32https://www.trakyaka.org.tr/upload/Node/36836/xfiles/Bilgi_Toplumu_Stratejisi_ve_Eylem_Plani. pdf, Erişim Tarihi:10.10.2019.
- Bright, J, Margetts, H ( 2016 ) “Big data and public policy: can it succeed where e-participation has failed?”, Policy & Internet 8(3): 218–224.
- Boyd, Danah & Kate Crawford (2012). Crıtıcal Questıons For Bıg Data, Information, Communication & Society, 15:5, 662-679, DOI: 10.1080/1369118X.2012.678878
- Canbolat, Y., Özdemir, M. Ç. (2016), “Eğitimde Kanıt Sorunu”, Journal Of Research in Educatıon And Socıety, 3(1), 76-99.
- Closs BS. Cheater MA (1999) Evidence for Nursing Practice: A Clarification of the İssues. Journal of Advanced Nursing, 30(1):10-18.
- Davies, P. (2004). ‘Is evidence-based government possible?’ Jerry Lee Lecture, presented at the 4th Annual Campbell Collaboration Colloquimum, Washington DC.
- Dontje KJ. (2007), Evidence Based Practice: Understanding The Process. Topics in Advanced Practice Nursing Journal, 7(4).
- Dülger, Ü., (2015). Stratejik Büyük Veri Yönetiminin Yatırımlar Üzerindeki Etkileri, İstanbul Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- Dunleavy, P., Margetts, H., Bastow, S., & Tinkler, J. (2006). Digital Era Governance: IT Corporations, the
- Dye, T. R. (1976). Policy Analysis: What Governments Do, Why They Do it, and What Divergence it makes, University of Alabama Press, Alabama.
- Dye, T. T. (2013). Understanding Publis Policy. New jersey: Pearson Education, Inc.
- Rose, N. (1999). Powers of Freedom: Reframing Political Thought. Cambridge: Cambridge University Press
- Dunleavy, P., Margetts, H., Bastow, S., ve Tinkler, J. (2006). Dijital Çağ Yönetişimi: BT Şirketleri, Devlet ve E-Devlet . New York: Oxford Üniversitesi Yayınları.
- Gartner Inc. (2017). Gartner IT Glossary. 20 Eylül 2019 tarihinde https://www.gartner.com/it- glossary/big-data adresinden alındı.
- Goes, P. B. (2014). Big Data and IS Research. MIS Quarterly, 38(3), iii-viii.
- Gül, H. (2018), “Dijitalleşmenin Kamu Yönetimi ve Politikaları ile Bu Alanlardaki Araştırmalara Etkileri”, Yasama Dergisi, 36, 5-26.
- Head, Brian (2008). “Three Lenses of Evidence‐Based Policy, The Australian Journal of PublicAdministration”,67(1), pp. 1–11, 20 Eylül 2019 tarihinde https://www.researchgate.net/publication/227540713 adresinden alındı.
- Höchtl, J., Peter P. & Schöllhammer R. (2016). “Big data in the policy cycle: Policy decision makingin the digital era”, Journal of Organizational Computing and Electronic Commerce, 26:1-2, 147-169, DOI: 10.1080/10919392.2015.1125187
- İnce, Ö., Palacı, H., Ataseven Bulun, M. & Yarar, O., (2018). “Sağlık Kuruluşlarında Görev YapanÜst Ve Orta Düzey Yöneticilerin Büyük Veri Algıları”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(61), 848-859.
- Janssen, M., & Kuk, G. (2016). “The challenges and limits of big data algorithms in technocraticgovernance”. Government Information Quarterly, 33(3), 371-377. https://doi.org/10.1016/j.giq.2016.08.011
- Kahveci, R. ve Tokaç, M. (2010). “Kanıta Dayalı Sağlık Politikası ve Sağlık Teknolojilerinin Değerlendirilmesi”, Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi, 30(6): 2020-2024.
- Koyuncugil, A. & Özgülbaş, N. (2009). “Veri Madenciliği: Tıp ve Sağlık Hizmetlerinde Kullanımı ve Uygulamaları”, Bilişim Teknolojileri Dergisi, 2(2), 21 – 32.
- Köktaş, Ö. F. ve Köseoğlu, Ö. (2015). “Kanıta Dayalı Kamu Politikası Yapımı: Sosyal BilimAraştırması ve Kamu Politikaları İlişkisini Yeniden Dizayn Etmek İçin Bir Fırsat Mı?”, Yasama Dergisi, 29, (Özel Sayı- Kamu Politikaları): 32-57.
- Köseoğlu, Ö., Demirci, Y. (2017). “Türkiye’de Büyük Veri Ve Veri Madenciliğine İlişkin PolitikaVe Stratejiler: Ulusal Politika Belgelerinin İçerik Analizi”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22, Kayfor15 Özel Sayısı, 2223-2239.
- Kvernbekk, Tone (2017), Evidence-Based Educational Practice 10.09.2019 tarihinde, https://oxfordre.com/education/view/10.1093/acrefore/9780190264093.001.0001/acrefore-
- Masters, G., The Role Of Evidence İn Teaching And Learning, 10.09.2019 tarihinde,https://www.teachermagazine.com.au/columnists/geoff-masters/the-role-of-evidence-in-teaching- and-learning adresinden erişildi
- MccNeely, Connie L. & Jong-on Hahm (2014). The Big (Data) Bang: Policy, Prospects, and Challenges, Review of Policy Research, 31(4), pp.304-310.
- Oirsouw, Charlotte van, Big Data for Public Policy – The State of Play, 10.09.2019 tarihinde, https://www.big-data-value.eu/wp-content/uploads/2019/05/Big-Data-for-Public-Policy.pdf
- Orlikowski, W. and Lacono, C. (2001). ‘Desperately seeking the “IT” in IT research: a call to theorizing the IT artifact’, MIS Quarterly, 12(2), pp.121-34.
- Özer, M. A. (2015), “Sosyal Politikaların Belirlenmesinde Karar Verme Süreci Ve BilgiTeknolojilerinin Etkisi”, HAK-İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, Cilt: 4, Yıl: 4, Sayı: 9, 10- 35.
- Özbilgin, İ. G. (2015). “Kamuda Büyük Veri ve Uygulamaları”, AB 2015 Akademik Bilişim Konferansı, 31 Ocak-06 Şubat, Eskişehir, Türkiye.
- Parlak, B. ve Doğan, K. C. (2018), Yeni Yönetim Sistemine Göre Türkiye’de Kamu Yönetimi, Beta Yayınları, İstanbul.
- Kahveci, R., Tokaç, M. (2010). “Kanıta Dayalı Sağlık Politikası ve Sağlık Teknolojilerinin Değerlendirilmesi”, Türkiye Klinikleri, 30 (6), 2020-2024.
- Rose, N. (1999). Powers of Freedom: Reframing Political Thought, Cambridge Press.
- Sackett DL, Rosenberg WM, Gray JA, Haynes RB, Richardson WS.(1996), Evidence based medicine: what it is and what it isn’t. BMJ, 312 (7023):71-2.
- Sakal, M. (1998). Siyasal Karar Alma Sürecinde Yer Alan Aktörler ve Rolleri, D.E.Ü. İ.İ.B.F. Dergisi, C. 13, S. 1, 211-230.
- Sutclıffe, S. ve Court, J. (2005). “Evidence-Based Policymaking: What is it? How does it work? What relevance for developing countries?”, Overseas Development Institute.
- Studinka J.& Guenduez A. A. (2018). The Use of Big Data in the Public Policy Process: Paving the Way for EvidenceBased Governance,
- Terzi, R., Sağıroğlu, Ş. & Demirezen, U.(2017). “Büyük Veri Ve Açık Veri: Temel Kavramlar”,Büyük Veri Ve Açık Veri Analitiği: Yöntemler ve Uygulamalar, Editör.: Şeref Sağıroğlu, Orhan Koç, Grafiker Yayınları, Ankara, 13-30.
- Yerlikaya, H. (2015). Kamu Politikalarının Oluşturulmasında Katılımcılık Ve Bilgi Ve İletişim Teknolojileri, Planlama Uzmanlık Tezi, Kalkınma Bakanlığı, Ankara.
- Yıldız, M., Sobacı, M. Z. (2013). “Kamu Politikası ve Kamu Politikası Analizi Genel Bir Çerçeve”, Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama, Der.: Mete Yıldız, M. Zahid Sobacı, Adres Yayınları.
- Vishwanath V. Baba, HakemZadeh, F. (2012),"Toward a theory of evidence based decision making", Management Decision, 50(5), pp. 832 - 867
