Author:
Abstract
Hem İlyada hem de Ortadirek iki belirgin zaman dilimiyle bağlantılı edebi eserlerdir. Bu eserler birbirine benzer olarak toplumun yaşlılara yönelik görüşlerini iki farklı şekilde anlatır. Homer’in destansı şiiri İlyada, Akalıların yaşlılara gösterdiği saygıyı ve değeri göstermektedir. Bu Homer’in Priam, Chryses ve Phoenix karakterlerini anlatışında açıkça görülebilir. Bu karakterlerden her biri zamanında güçlü kişiler olup şimdi yaşlarından ötürü amaçlarını gerçekleştirmek için yalvarmak durumunda kalmıştır. İleri yaşları onları bilge ve deneyimli kıldığı için hâlâ onlardan tavsiye istenmektedir. Diğer bir yandan Yaşar Kemal’in romanı Ortadirek’de yaşlılığının baş karakterlerin köydeki diğer insanlarca algılanmalarını nasıl etkilediği gösterilir. İki yaşlı ana karakter Yaşlı Halil ve Meryemce köylerinde bir yük ve rahatsızlıkmış gibi gösterilmiştir. Artık saygı görmüyor ve yıllanmış deneyimlerinden gelen bilgelik artık sorulmuyordur. Bir diğer karşılaştırma unsuruna bakarsak Homer yaşlı karakterlerinin fiziksel özelliklerinden bahsetmemiştir ve sadece onların deneyimsel geçmişine odaklanmıştır. Ancak Yaşar Kemal yaşın insan vücudunda ortaya çıkardığı yıkımı detaylı bir şekilde işlemiştir.
Keywords
Abstract
Both The Iliad and The Wind from the Plain are classic literary works connected to two very distinct time periods. Similarly, these works both depict society’s view of its elderly citizens in two very distinct ways. Homer’s epic poem, The Iliad, showcases the respect and dignity the elderly are given by the Achaeans. This can be clearly identified through Homer’s depictions of the characters Priam, Chryses, and Phoenix. Each of these characters were once strong, but now due to the age, must act as supplicants to achieve their aims. However, they continue to be sought out for their advice as their advanced years make them knowledgeable and experienced. On the other hand, Kemal’s novel The Wind from the Plain illustrates how old age negatively affects how the main characters are viewed by their fellow villagers. The two main aged characters of Old Halil and Meryemce are depicted as burdens and annoyances within their village. They are no longer looked upon with respect and the knowledge that comes with their years of experience is no longer sought out. In another point of comparison, Homer does not describe the physical characteristics of his aged characters, focusing solely on their history of experience, whereas Kemal goes into great detail to describe the ravages of age on the human body.