Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi Öğrencilerinin Kişilerarası İletişim Yetkinliğinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi
Author :
Abstract
Kırgızistan- Türkiye Manas üniversitesi lisans öğrencilerinin kişilerarası iletişim yetkinlik düzeylerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi bu araştırmanın amacını oluşturmaktadır. Araştırmada nicel araştırma tekniklerinden ilişkisel tarama modeli kullanılarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini 2021-2022 eğitim döneminde okumakta olan 4 fakülteden 198’i kız ve 106’sı erkek olmak üzere, toplam 304 üniversite lisans öğrencisi oluşturmuştur. Araştırma verileri Kişisel bilgi formu (Araştırmacılar tarafından oluşturulmuş), Kişilerarası İletişim Yetkinliği Envanteri (KİYE) ile elde edilmiştir. Araştırma sonucunda, üniversite öğrencilerinin kişilerarası iletişim yetkinlik düzeyleri cinsiyet, aile ekonomik durumu değişkenlerine göre incelendiğinde farkın anlamlı olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Okuduğu fakülte ve sınıf düzeyi değişkenlerine göre bakıldığında farkın anlamlı olduğu saptanmıştır. Bir diğer sonuç kişilerarası iletişim yetkinlik düzeylerinin katılımcıların kaldığı yer ve büyüdüğü yer değişkenleri arasında aynı şekilde istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Ölçekten alınan puanlara bakıldığında ise 1.sınıfta okuyan erkek öğrencilerinin diğer sınıfta okuyan erkek ve kız öğrencilerine göre, fen fakültesi öğrencilerinin diğer fakülte öğrencilerine göre kişilerarası iletişim yetkinliği daha düşük olduğu bulunmuştur. Benzer şekilde ailesi ile birlikte kalanların ve şehirli öğrencilerin diğer kıyaslanan gruplara nazaran kişilerarası iletişim yetkinlik düzeyleri daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Yapılan korelasyon analizi sonucunda, kişilerarası iletişim yetkinliği ile yaş ve sınıf değişkenleri arasında orta düzeyde pozitif yönlü anlamlı ilişkinin olduğu, aile ekonomik durumu değişkeni ile anlamlı ilişkinin olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to examine the interpersonal communication competence levels of the undergraduate students of Kyrgyz-Turkish Manas University in terms of different variables. Relational survey model, one of the quantitative research techniques, was used in the research. The sample of the study consisted of a total of 304 university students, including 198 girls and 106 boys. Research data were collected with Personal Information Form, Interpersonal Communication Competence Inventory (CII). As a result of the research, it was found that the interpersonal communication competence levels of university students did not differ significantly according to the variables of gender and family economic status; It was seen that there was a statistically significant difference according to the variables of the faculty he studied, the grade level, the place where he lived and the place where he grew up. Considering the scores obtained from the scale, it was determined that male students, first year students, those studying at the faculty of science, those staying with their families and students from the city had lower interpersonal communication competence levels compared to the other compared groups. As a result of the correlation analysis, it was concluded that there was a moderately positive and significant relationship between interpersonal communication competence and the variables of age and class, but there was no significant relationship with the variable of family economic status.
Keywords
- Almeida, E. P. (2004). A Discourse Analysis of Student Perceptions of Their Communication Competence.
- Almeida, E. P. (2004). A Discourse Analysis of Student Perceptions of Their Communication Competence. Communication Education, 53(4), 357-364.
- Buhrmester, D., Furman, W., Wittenberg, W.T. ve Reis, H.T. (1988). Five domains of interpersonal competence in peer relationships. Journal of Personality and Social Psychology, 55 (6), 991-1008.
- Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı: İstatistik, Araştırma Deseni, SPSS Uygulamaları ve Yorum. Ankara: Pegem Akademi.
- Çelikkaleli, Ö. ve Çapri, B. (2008), Genel Yetkinlik İnancı Ölçeği’nin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(3), 93-104.
- Çıkrıkçı, Ö. ve Çinpolat, E. (2021). Kişilerarası İletişim Yetkinliği Envanteri’nin (KİYE) Türkçeye Uyarlanması. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED) 2021, Cilt 7, Sayı 2, Sayfa 757-775
- Erözkan, A. (2013), İletişim Becerileri ve Kişilerarası Problem Çözme Becerilerinin Sosyal Yetkinliğe Etkisi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(2), 731-745.
- Fresko, B., Reich, L. R., Sjöö, T. E. ve Lönroth, C. S. (2013), Developing Narratives as A Pedagogical Approach to Fostering Professional İnterpersonal Competences, Studies in Educational Evaluation, 39, 232-239.
- Huang, Y. C., ve Lin, S. H. (2018). An inventory for assessing interpersonal communication competence of college students. British Journal of Guidance & Counselling, 46(4), 385-401.
- Karasar, N. (2014) Bilimsel Araştırma Yöntemi, Kavramlar, İlkeler, Teknikler. Beşinci Basım. 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık. Ankara.
- Koç, B., Terzi, Y., & Gül, A. (2015). Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerileri İle Kişiler Arası Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 4(1), 369-390.
- Miller, J. B., and de Winstanley, P. A. (2002). The role of interpersonal competence in memory for conversation. Personality and Social Psychology Bulletin, 28(1), 78-89.
- Pochebut, L.G (2013). Intercultural Communıcatıve Competence As A Manıfestatıon Of Human Relatıonshıps. Психологический Журнал, 2013, том 34, № 4, с. 5–15 (Rusça)
- Zhuravlev, A., Sosnin, V., Krasnikov, M. (2008). Social Psychology. М.: Форум–Инфра-М., 2008. (Rusça)
- Nesterov, V. (2009). Communicative Competence As A Factor Of Teacher's Professional Competence. Акмеология №1, 19-26 (Rusça)
- Chankova, E., Sorokin, O. (2021). Communicative competence of Russians. Научный результат. Социология и управление. 7 (2), 10-25. DOI: 10.18413/2408-9338-2021-7-2-0-2 (Rusça)
- roblem behavior. Journal of Experimental Child Psychology. 2011;109(4):412-29.
