Author:
Abstract
Bu çalışmada ertelemenin sporcu olmayan grupta fiziksel egzersiz yapma, sorumluluk ve sosyo-demografik değişkenlerle ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın özgün yanlarını, ertelemenin çok boyutlu olarak ele alınması, büyük bir katılımcı grubuna uygulama yapılması ve fiziksel egzersiz yapma ile erteleme ilişkisine bakılması oluşturmaktadır. Çalışmaya 18-73 yaşları arasında (ort. = 27,84 ± 11,16 yıl) 662 kadın ( % 59,2) ve 457 erkek ( % 40,8) olmak üzere toplam 1119 kişi katılmıştır. Çalışmada, üç boyutlu yapıyla değerlendirilen A Erteleme Ölçeği-15 ve Büyük Beş-50 Kişilik Testi’nin Sorumluluk faktörü kullanılmıştır. Fiziksel egzersiz yapma durumu, Sorumluluk faktör toplam puanı ve sosyo-demografik özellikler bağımsız değişkenler olarak alınarak, çok değişkenli lojistik regresyon analizi kullanılarak erteleme düzeyi grupları yordanmıştır. Ayrıca erteleme ölçeği alt boyut toplam puanları fiziksel egzersiz yapma durum grupları açısından çok değişkenli varyans analiziyle (MANOVA) karşılaştırılmıştır. Sonuçlara göre davranışsal erteleme, fiziksel egzersiz yapma, sorumluluk faktörü, medeni durum ve çalışma durumu; bilişsel erteleme, fiziksel egzersiz yapma, sorumluluk faktörü, yaş ve çalışma durumu; duygusal erteleme, sorumluluk faktörü, medeni durum ve çalışma durumu; erteleme geneli / bütünü ise fiziksel egzersiz yapma, sorumluluk faktörü, yaş, medeni durum ve çalışma durumu tarafından yordanmıştır. Düzenli fiziksel egzersiz yapan grubun diğer gruplardan davranışsal ve bilişsel erteleme düzeyinin düşük, duygusal erteleme düzeyinin ise yüksek olduğu görülmüştür. Sonuçlar, ertelemenin farklı türlerinin yordanmasında farklı değişkenlerin etkili olduğunu göstermiştir.
Keywords
Abstract
In the present study, the purpose was to examine the relationship of procrastination with physical exercise, conscientiousness, and socio-demographic variables in the non-athlete group. The original sides of the study were the multidimensional approach of procrastination, the application to a large group of participants, and the examination of the relationship between physical exercise and procrastination. A total of 1119 individuals, 662 of whom were female (59.2 %) and 457 were male (40.8 %), aged between 18 and 73 (mean age = 27.84 ± 11.16 years) participated in the study. The conscientiousness factor of the A Procrastination Scale-15 and the Big Five-50 Personality Test, which are evaluated with a 3D structure, were used in the study. The procrastination level groups were predicted by using the Multivariate Logistic Regression Analysis, taking physical exercise status, conscientiousness factor total score, and socio-demographic characteristics as the independent variables. Also, the sub-dimension total scores of the procrastination scale were compared with Multivariate Analysis of Variance (MANOVA) for physical exercise status groups. According to the results, behavioral procrastination, doing physical exercise, conscientiousness factor, marital status, and working status; cognitive procrastination, doing physical exercise, conscientiousness factor, age and working status; emotional procrastination, conscientiousness factor, marital status, and working status were predicted by procrastination overall/whole, on the other hand, was predicted by doing physical exercise, conscientiousness factor, age, marital status, and employment status. It was found that the behavioral and cognitive procrastination level of the group that did regular physical exercise was lower than the other groups, and the level of emotional procrastination was higher. The results showed that different variables were effective in predicting different procrastination types.