Author:
Abstract
Seramik; geleneksel malzeme kimliğine sahip, mimaride yüzyıllardır kullanılmış, açık alanda dayanıklılığı denenmiş bir kaplama elemanı olarak karşımıza çıkmaktadır. Mimaride çeşitli tekniklerle zenginleştirilen duvar süsleme sanatı içinde yer alan seramik malzeme, süslemenin ötesine geçerek fonksiyonel, kültürel ve sanatsal ifadede kendine özel bir alan yaratmıştır. Portekiz bu açıdan önemli bir ülkedir. "Azulejo" adı verilen seramik duvar karoları, bireysel ve kolektif ifade için bir tuval görevi üstlenmiş ve bu anlamda ayrıcalıklı bir alan içine konumlanmıştır. İlk olarak Portekiz kiliselerinde, manastırlarında ve saraylarında kullanılmış olan azulejoların 13. yüzyılda yer karosu ve 16. yüzyıldan itibaren de duvar kaplaması olarak kullanıldığı bilinmektedir. Portekiz’de sıradan evlerin duvar süslemelerinde de yaygın kullanılan azulejoların tarihi ve kültürel diyaloğu içerisinde mimari ile ilişkisi dikkat çekicidir. Mimari özelliklerle uyum içinde azulejoları kullanarak etkileyici görsel kompozisyonlar oluşturmak Portekiz kentsel estetiğinin önemli bir unsurudur. Ayrıca bu kaplamalar kent mimarisinin görsel ve fiziksel dokusunu oluşturmaktadırlar. Kullanıldığı alanda ışık kaynağı, yoğunluğu ve yönü ile değişkenlik gösteren azulejolar, kent silüetine de dinamik bir görünüm vermektedirler. Bu makalede, azulejonun toplumun hangi ihtiyacını karşıladığı, tarihsel süreci ve süreçteki diğer kültürel öğeler ile etkileşimi incelenecek, bu bakış açısı içinde azulejo teriminin ne anlama geldiği üzerine durulacaktır. Aynı zamanda azulejoların toplum – kültür ilişkisi içinde mimaride kullanımı üzerinden değerlendirmeler yapılarak, kültürel mirasın öneminin anlaşılmasına ve kapsamının genişletilmesine katkıda bulunulması amaçlanmaktadır.
Keywords
Abstract
Ceramic; It appears as a coating element with a traditional material identity, used in architecture for centuries, and whose durability has been tested in the open area. Ceramic material, which is included in the art of wall decoration enriched with various techniques in architecture, went beyond ornamentation and created a special area for functional, cultural and artistic expression. Portugal is an important country in this respect. Ceramic wall tiles called "Azulejo" act as a canvas for individual and collective expression and are positioned in a privileged area in this sense. It is known that azulejos, which were first used in Portuguese churches, monasteries and palaces, were used as floor tiles in the 13th century and as wall coverings from the 16th century. Azulejos, which are widely used in the wall decorations of ordinary houses in Portugal, are striking in their relationship with architecture in the historical and cultural dialogue. Creating impressive visual compositions using azulejos in harmony with architectural features is an important element of Portuguese urban aesthetics. In addition, these coatings form the visual and physical texture of the urban architecture. Azulejos, which vary with the light source, intensity and direction in the area where they are used, also give a dynamic appearance to the city silhouette. In this article, what needs of the society azulejo meets, its historical process and its interaction with other cultural elements in the process will be examined, and what the term azulejo means in this perspective will be emphasized. At the same time, it is aimed to contribute to the understanding of the importance of cultural heritage and to expand its scope by making evaluations on the use of azulejos in architecture within the society-culture relationship.