Author:
Abstract
Çin’in son yıllardaki yeniden yapılanma süreci yerel özellik taşıyan finans ve çiftçi kooperatiflerini de yerellikten merkezileşme sürecine girmesine neden olmuştur. 1980'lerin ortalarında başlayan değişim süreci 2007 yılında kırsal alanda kooperatifçiliğin teşvik edilmesi amacı ile yürürlüğe konan “İhtisas Çiftçi Kooperatifleri Kanunu” ile biçim değiştirmiştir. 2007 yılı itibariyle kooperatif sayısı 26.400 iken 2016 yılında kooperatif sayısı 1.794.000 ve üye sayısı da 110 milyon haneye ulaşmıştır (Zuhui, 2014). Çin’de hızlı gelişim gösteren çiftçi kooperatifleri öncelikle bitkisel, hayvancılık ya da tarımsal hizmet alanlarında uzmanlaşmışlardır. Bu uzmanlaşma ile beraber piyasada rekabet gücünü artırmak amacıyla dikey ve yatay entegrasyon ile kooperatiflerin federasyon şeklinde birleşmesi yönünde bir eğilim ortaya çıkmıştır. Bu eğilim sonucunda kaynakların daha verimli alanlara tahsis edilmesi ve pazarda daha büyük bir rekabet gücü elde edilmesi gibi faydalar sağlanırken, iç yönetimin istenilen düzeyde iyileştirilememesi, çiftçi kooperatiflerinde profesyonel kadroya duyulan ihtiyaç gibi birtakım zorluklarla da karşı karşıya kalınmıştır. Uygulamaya konulan profesyonel yöneticilik sistemi ile nitelikli insan kaynağı yetersizliğinin giderilmesi için adım atılmış olsa da profesyonel yöneticiliğin sürdürülebilirliğinin sağlanabilmesi için halen uygulamaya yönelik bir eğitim sistemi mevcut değildir. Hali hazırdaki yasa ve politikalar da çiftçi kooperatiflerinin geliştirilmesi ihtiyacına cevap verememektedir. Bunda çiftçi kooperatif federasyonlarının hukuki statüsünün bilinmemesi nedeniyle federasyon ve çiftçi kooperatifleri arasındaki ilişkilerde belirsizliklerin var olması etkili olmaktadır. Bununla beraber ülke genelinde yerel gayri resmi ve yarı resmi kooperatif örgütlenme biçimleri de yaygın şekilde varlığını devam ettirmektedir. Çalışmada kırsal karşılıklı kredi kooperatifleri, gayri resmi dönüşümlü tasarruf ve kredi birlikleri ve uzmanlaşmış çiftçi kooperatiflerinin gelişimi, kentsel kredi kooperatiflerinin ticari bankalara dönüştürülmesi, kırsal karşılıklı kredi kooperatiflerini yasallaştıran yeni kooperatif hareketi ve kooperatif mali kurumlarının konsolidasyonu, merkezileştirilmesi ve ticarileştirilmesine ilişkin tarihsel eğilimler analiz edilmektedir.
Keywords
Abstract
China's restructuring process in recent years has caused local finance and farmer cooperatives to enter the process of centralization from localization. The process of change, which started in the mid-1980s, changed its form with the "Specialized Farmer Cooperatives Law", which was put into effect in 2007 with the aim of encouraging cooperatives in rural areas. While the number of cooperatives was 26,400 as of 2007, the number of cooperatives reached 1,794,000 and the number of members reached 110 million households in 2016 (Zuhui, 2014). Rapidly developing farmer cooperatives in China primarily specialize in crops, livestock or agricultural services. With this specialization, a tendency has emerged towards vertical and horizontal integration and the unification of cooperatives in the form of federations in order to increase competitiveness in the market. As a result of this trend, while benefits such as allocating resources to more productive areas and gaining greater competitiveness in the market were achieved, some difficulties were also encountered such as the inability to improve internal management at the desired level and the need for professional staff in farmer cooperatives. Although steps have been taken to eliminate the shortage of qualified human resources with the professional management system put into practice, there is still no practical training system to ensure the sustainability of professional management. Current laws and policies cannot meet the need to develop farmer cooperatives. This is due to the fact that there are uncertainties in the relations between the federation and farmer cooperatives due to the unknown legal status of farmer cooperative federations. However, local informal and semi-formal cooperative organization forms continue to exist widely throughout the country. The study analyzes historical trends regarding the development of rural mutual credit cooperatives, informal rotating savings and loan associations, and specialized farmers' cooperatives, the transformation of urban credit cooperatives into commercial banks, the new cooperative movement legalizing rural mutual credit cooperatives, and the consolidation, centralization, and commercialization of cooperative financial institutions.