Author:
Abstract
Yeniçeri Ocağı kaldırılıp yerine yeni kurulacak ordu için çalışmalar yapılırken devletin içinde bulunduğu iktisadi zorluklarda dikkate alınmıştır. Zirai ve ticari faaliyetleri olumsuz yönde etkilemeyecek, hazineye de fazla bir yük getirmeyecek, ağırlıklı olarak yedeklerden oluşan bir askeri sistem kurulmaya çalışılmıştır. Bu anlayışın bir tezahürü olarak Prusya’daki Landor teşkilatından esinlenerek 1834 yılında, bir yedeklik uygulaması olan redif teşkilatı kurulmuştur. İlk dönemlerde ordu teşkilatı içinde çok az sayıda olan redif birliklerinin gücü ve ağırlığı zamanla bir hayli artmıştır. Masrafları azaltmak için başvurulan bir başka uygulama ise müstahfızlık olmuştur. 1869’da ordu teşkilatına giren müstahfızlık hizmeti, rediflik hizmetinin tamamlanmasından sonra ikinci bir yedeklik mükellefiyeti olarak planlanmıştır. Ordunun masraflarını azaltmak için uygulamaya konulan yöntemlerden biri de Nisan 1910 yılında uygulamaya konulan ihtiyat zabitanı teşkilatıdır. Bu teşkilat barış dönemlerinde birliklerde subay sayısı azaltılmış olduğundan, savaş ve sefer dönemlerinde yedek efrada gerekli eğitimlerin verilmesi için ihtiyaç duyulan subayların temini amacıyla kurulmuştur. Redif ve müstahfız birlikleri, sadece sefer halinde silahaltına alınan efrattan oluştuğu için eğitim yönünündün yetersiz olmalarının yanı sıra, ileri yaşlarda olmaları nedeniyle beklenen faydayı sağlayamamıştır. Buna bir de idaredeki yetersizlik ve modern silahlara sahip olunmaması eklenince savaşlarda başarısızlıklar kaçınılmaz olmuştur. Bunun sonucu olarak Balkan Harbi’nden sonra redif sınıfı ordu teşkilatından çıkartılmıştır, müstahfız ve itiyat zabitanı adı verilen yedek subaylık uygulaması Birinci Dünya Savaşı yıllarında da uygulanmaya devam edilmiştir.
Keywords
Abstract
While the Janissary Corps was abolished and studies were carried out for the new army to be established, the economic difficulties of the state were taken into consideration. An attempt was made to establish a military system consisting mainly of reserves, which would not adversely affect agricultural and commercial activities and would not impose too much of a burden on the treasury. As a manifestation of this understanding, the redif organization, a reserve practice, was established in 1834, inspired by the Landor organization in Prussia. The power and weight of the redif units, which were very few in number in the army organization in the early periods, increased considerably over time. Another practice used to reduce expenses was preparation. The preparation service, which entered the army organization in 1869, was planned as a second reserve obligation after the completion of the redif service. One of the methods put into practice to reduce the expenses of the army was the reserve officer organization, which was put into practice in April 1910. This organization was established to provide the officers needed to provide the necessary training to the reserve personnel during war and campaign periods, as the number of officers in the units was reduced during peace periods. Since the Redif and Prepared Units consisted only of soldiers conscripted during the campaign, they could not provide the expected benefits due to their advanced age, as well as their insufficient training. When the inadequacy of the administration and the lack of modern weapons were added to this, failures in wars became inevitable. As a result, after the Balkan War, the redif class was removed from the army organization, and the practice of being a reserve officer, called maktahfız and habit officer, continued to be implemented during the First World War.