Author :
Abstract
Lezbiyen, gey, biseksüel transseksüel ve interseks+ (LGBTİ+) olarak tanımlanan kişiler, cinsel yönelimleri veya kimlikleri yüzünden uğradıkları haksız ayrımcılık nedeniyle çoğu zaman sosyal hayattan dışlanmaktadırlar. Sosyal yaşamdan kimlikleri yüzünden dışlanan LGBTİ+ bireyler, gündelik hayatta birçok eşitsizlikle karşı karşıya kalmakta ve adil olmayan standartların altında bir sosyal yaşam sürmektedir. Bu makale, sosyal dışlanma sonucu LGBTİ+ bireylerin sosyal medya kullanımı kavramının tanınmasına yol açabilecek bazı teorik temelleri analiz etmektedir. Yapılan nicel araştırma LGBTİ+ bireylerin sosyal yaşamda karşılaştıkları dışlanma sonucunda sosyal medyaya yönelmelerini ve sosyal medyayı sosyalleşme, haber / bilgiye ulaşma ve aktivizm yapma biçimlerinin çok boyutlu yönlerinin bir modelini önermektedir. Bu çalışmada Türkiye’de yaşayan LGBTİ+ kişilerin yaşadığı sosyal ve toplumsal eşitsizlik karşısında sosyalleşme, haber / bilgiye ulaşma ve aktivizm / eylem yapma pratikleri teknolojik gelişmeler ve değişen iletişim süreci bağlamında ele alınmıştır. Bu bağlamda LGBTİ+ bireylerin alternatif medya kanallarını ve sosyal medyayı kullanış biçimleri üzerine 63 soruluk bir çevrimiçi anket oluşturulmuş ve Türkiye’deki LGBTİ+ (n=10) olarak tanımlanan 18 yaş ve üzeri (n=454) kişiden toplanan veriler analiz edilmiştir. Bu bulgular, sosyal hayattan dışlanan LGBTİ+ bireylerin sosyal medya kullanımı üzerine daha kapsamlı bir çalışma yapma ihtiyacının altını çizmeyi amaçlamaktadır.
Keywords
Abstract
People defined as lesbian, gay, bisexual, transgender and intersex + (LGBTI +) are often excluded from social life due to unfair discrimination they face because of their sexual orientation or identity. LGBTI + individuals who are excluded from social life because of their identity, face many inequalities in daily life and lead a social life below unfair standards. This article analyzes some of the theoretical underpinnings that may lead to the recognition of the concept of social media use by LGBTI + individuals as a result of social exclusion. The quantitative research suggests that LGBTI + individuals turn to social media as a result of the exclusion they face in social life, and a model of the multidimensional aspects of social media, access to news / information and activism. In this study, where the LGBT + people living in Turkey and social inequalities across social socializing, news / information and activism to achieve / practice of action are discussed in the context of technological developments and changing communication process. In this context LGBTI+ on alternative media channels and social media usage forms of the individuals who have created an online survey of 63 questions and LGBT in Turkey + (n = 10), defined as 18 years and older (n = 454) were collected from individual data were analyzed. These findings aim to underline the need for a more comprehensive study on the use of social media by LGBTI + individuals who are excluded from social life.
Keywords
- Abanoz, E. ve Sütçü, S. C. (2018). Sosyal Ağlarda Kolektif Eylem Eşik Modeli Üzerine Bir Çalışma.
- Abanoz, E. ve Sütçü, S. C. (2018). Sosyal Ağlarda Kolektif Eylem Eşik Modeli Üzerine Bir Çalışma. Gaziantep University Journal of Social Sciences. 17 (1), 53-69.
- Acar, O. N . (2013). Özgürlük Alanı Olarak Sunulan Sosyal Medya ve Taksim Gezi Parkı Eylemleri. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (20), 178-193.
- Akbaş, U. Ö. ve Atalay, E. G. (2020). Geleneksel Kadınlık Rollerinin Sosyal Medyada Yeniden Üretimi:Kendine Yardım Temalı YouTube Kanallarına Yönelik Çok Modlu Eleştirel Söylem Analizi. Kültür ve İletişim, Sayı. 23/1. E-ISSN: 2149-9098.
- Albayarak, E. S. (2019). Sosyal Ağlar ve Modern İnsanın Yalnızlaşması: Coca Cola Reklam Örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt/Volume:18. Sayı/Issue:70. Ss. 929–942. ISSN:1304–0278.
- Altunışık, R., Coşkun, R. Bayraktaroğlu S. ve Yıldırım, E. (2007), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı, 5. Baskı, Kasım, Sakarya Yayıncılık, Adapazarı.
- Atalay, E. G. (2018). Dijital Çağda Marshall McLuhan’ı Yeniden Düşünmek: Bir Uzantı ve Ampütasyonolarak Yeni Medya Teknolojileri. Sosyal Araştırmalar ve Davranış Bilimleri Dergisi, Cilt 4, Sayı 6, s. 27-48. ISSN:2149-178X.
- Baysal, A.G. (2019). LGBTİ’leri İkili Cinsiyet Düzeni İçerisindeki Varolma Durumlarının Çok Yönlü OlarakEle Alınması ve Sosyal OSYAL Hizmet Gereksinimlerinin Belirlenmesi. Sosyal Hizmet Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. Başkent Üniversitesi.
- Çakır, H. (2005). Bir İletişim Dili Olarak İnternet. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 1. (19). 71–96.
- Cengiz, M. A. ve Terzi, Y. (2018). Hipotez Testleri Ders Notları. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi İstatistik Bölümü. Samsun.
- Çömlekçi, F. M. ve Başol, O. (2019). Sosyal Medya Haberlerine Güven ve Kullanıcı Teyit Alışkanlıkları Üzerine Bir İnceleme. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi. (30). 55–77.
- Demirkıran, P. (2013). Hack Kültürü ve Hacktivizm: Yeni bir Siyaset Biçimi. (Der. Keleş, A.R.) İstanbul: Alternatif Bilişim Derneği Yayınları.
- Denning, D.E. (2001). “Activism, Hacktivism and Cyber Terrorism: The Internet as a Tool to InfluenceForeign Policy”. (Ed. Arquilla, J. and Ronfeldt, D.), Networks and netwars. The future of terror, crime andmilitancy, Chapter Eight, 239-288. https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/monograph_reports/MR1382/MR1382.ch8.pdf.
- Devrani, P. E. A. (2017). Medyada “Öteki ”nin Temsili: Etnik Komediler. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi. Cilt/Volume:5. Sayı:2.
- Dondurucu, Z, Uluçay, A. (2015). The hate speech in new media environments: The analysis of videos whichinclude hate speech for gay people. International Journal of Social Sciences and Education Research, 1 (3), 875-902 .
- Eraydın, G. (2019). ‘Ağ Toplumu’nda Farkındalığa Davet Eden Kitap: “İletişim Gücü”. Üsküdar Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi Etkileşim, (3), 218-223.
- Erdoğan, B. ve Köten, E. (2015). As Kendini De Hepimiz Kurtulalım Artık!: Sosyal Dışlanmadan İntihara LGBT Gençler. Alternatif Politika. Cilt 7. Sayı 1. Sayfa. 143-167.
- Erdur, A. D. ve Özgünlü, F. (2020). Çalışma Yaşamında Ayrımcılık: LGBT+ Bireylere Yönelik Nitel Bir Araştırma. Business and Economics Research Journal Vol. 11, No. 2, 2020, pp. 479-494
- Ertürk, D. Y. (2016). İnsan İlişkileri ve İletişim Yöntemleri. İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi. http://auzefkitap.istanbul.edu.tr/kitap/kok/insaniliskveileyontemleriau254.pdf.
- Eyüpoğlu, H. (2017). Dijital Çağda İletişim Teknolojilerinin İnsan Karaketerinin Değişime Etkisi. Calal-AbadUluslararası Üniversitesi. Akademik Bakış Dergisi. Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi. Sayı: 63. Eylül-Ekim 2017. ISSN:1694-528X.
- Gezgin, S. ve İralı, A. E. (2017). Yeni Medya Analizleri. Eğitim Yayınevi.
- Güçlü, N, Sotırofskı, K. (2006). Bilgi Yönetimi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. (4). 351–373.
- Güzel, M. (2006). Küreselleşme, İnternet ve Gençlik Kültürü. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Küresel İletişim Dergisi. Sayı 1. Bahar.
- Karagülle, A. E., ve Çaycı, B.(2004). Ağ Toplumunda Sosyalleşme Ve Yabancılaşma. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication – TOJDAC. Volume 4 Issue 1. 1-9.
- Köse, A. (2015). Hayat Oyununun Yeni Perdesi: Sosyal Ağlar ve Gerçeklik Algısının Değişimi. AJIT-e Online Academic Journal of Information Technology. Cilt/Vol: 6. Sayı/Num
- Ll. m, A. (2015). Ucuz, Sansürsüz ve Hızlı İnternete Erişim Hakkı. Ankara Barosu Dergisi , (2) , 0-0. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/abd/issue/33822/374578.
- Nerse, S. (2020). Dijital Medya Aktivizmi: Yeni Sınıfsal İlişkilerin İmkân ve Sınırları. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Sayı: 26, s.s.615-634
- Özbek, Ç. 2017, “Ayrımcılıkla Mücadelenin Kamusallığı: LGBT, Hareket ve Örgütlülük”, Toplum ve Demokrasi, 11 (24) , Temmuz-Aralık, s. 141-165.
- Özel, N . (2016). Bilgi ve İletişim Teknolojilerinin Etkisiyle Değişen Bilgi Kaynakları, Hizmetleri ve Öğrenme Ortamkarı. Milli Eğitim Dergisi, 45 (209), 270-294.
- Tezbaşaran, A.A. (2008). Likert Tipi Ölçek Hazırlama. Üçüncü Sürüm e-Kitap. Mersin. ISBN: 975-9756-08- 5.
- Tosun, G. E. (2000). Sivil Toplum Örgütleri İçinde Katılım ve Örgüt İçi Demokrasi. Birikim Dergisi.Sayı:130.https://www.birikimdergisi.com/birikim-yazi/5846/sivil-toplum-orgutleri-icinde-katilim-ve-orgut- ici-demokrasi#.XiS2CMgzaUk.
- Uça Güneş, E. (2016). Toplumsal değişim, teknoloji ve eğitim ilişkisinde sosyal ağların yeri. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 191-206.
- Uğurlu A. Ö. ve Atalay, G. (2020). Geleneksel Kadınlık Rollerinin Sosyal Medyada Yeniden Üretimi: KendineYardım Temalı YouTube Kanallarına Yönelik Çok Modlu Eleştirel Söylem Analizi. Kültür ve İletişim, 23 (45) , 58-86. DOI: 10,18691/kulturveiletisim.709724.
- Uluç, G. ve Yarcı, A. (2017). Sosyal Medya Kültür. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. (52). 88–102.
- Wolny, J. ve Mueller, C. (2013). Analysis of fashion consumers motives to engage in electronic word-of-mouth communication through social media platforms. Journal of Marketing Management. 29. (5–6). 562– 583.
- Yazıcı, M. (2016). Değerler ve Toplumsal Yapıda Sosyal Değerlerin Yeri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24 (1), 209-223.
- Yeniçıktı, N. T. (2016). Sosyal Medya Kullanım Motivasyonları: Facebook ve Twitter Kullanıcıları ÜzerineKullanımlar ve Doyumlar Araştırması. Halkla İlişkiler ve Tanıtım Anabilim Dalı Halkla İlişkiler Bilim Dalı. Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi.
- Yeygel Ç. S . (2017). Sosyal Medyada Dijital Aktivist Hareketler Üzerine Kurumsal Bir İnceleme. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi. 5. (2). 753-783.
