Author :
Abstract
Büyünün tüm sanatların özü olduğuna dair yaygın bir kanaat vardır. Mağara resimlerinin yapılış amaçlarının arkasında görsel bir haz yaratmanın ötesinde büyüsel bir motivasyon yattığı düşünülür. Ancak modern sanatın ortaya çıkmasıyla birlikte doğaüstü güçlerin kompozisyonlarda yer almasının sanatsal bir kaygının ve eleştirinin neticesi olduğu da dile getirilmektedir. 1746-1828 yılları arasında yaşamış, Romantizm akımının öncüleri arasında yer alan İspanyol ressam Francisco Goya, Avrupa’da cadı ve büyü konulu eserlerin yoğun üretildiği dönemde modern sanatın kurucularından biridir. Sanatçı yaşadığı dönemin etkisiyle ve yaşamının belirli dönemlerinde içine girdiği bunalımın neticesi olarak büyü, cadı, batıl inanç gibi temalara eserlerinde yer vermiştir. Francisco Goya’nın cadı ve büyü konusunu ele alan “Büyü”, “Cadıların Uçuşu” ve “Cadıların Şabatı” adlı üç eseri Erwin Panofsky’nin “ikonografik ve ikonolojik sanat eleştirisi yöntemi” kullanılarak analiz edilmiştir. Eserin analizi doğal anlam (olgusal, ifadesel anlam), uzlaşmalı anlam (ikincil anlam) ve içsel anlam (içerik) alt baslıklarından oluşmaktadır. Döneme özgü biçim ve içerik özelliklerinin, sanatçı Goya’nın büyü ve cadı konulu resimlerine nasıl yansıdığının Panofsky’nin yöntemiyle incelenmesi araştırmanın amacını ve önemini oluşturmaktadır. İncelenen eserlerde cadıcılık inancının içerdiği figürlerin ikonografik anlamlarının yoğun olarak kullanıldığı görülmüştür. Goya yarattığı eserlerinde bir yandan İspanyol toplumunun gündelik hayatında yer eden inanç ve korkularının yanı sıra bu korkudan yarar sağlayan kiliseye yönelik olarak da eleştirel bir yaklaşım sunmuştur.
Keywords
Abstract
There is a widespread belief that magic is the essence of all arts. It is thought that behind the purpose of the cave paintings lies a magical motivation beyond creating visual pleasure. However, it is also stated that with the emergence of modern art, the inclusion of supernatural forces in compositions is the result of an artistic concern and criticism. Spanish painter Francisco Goya, who lived between 1746-1828 and is one of the pioneers of the Romanticism movement, is one of the founders of modern art in the period when works on witches and magic were intensively produced in Europe. The artist has included themes such as magic, witch, and superstition in his works as a result of the influence of the period he lived in and the depression he went through in certain periods of his life. Francisco Goya's three works titled "Magic", "Flight of the Witches" and "Witches' Sabbath", which deal with witch and magic, were analyzed using Erwin Panofsky's "iconographic and iconological art criticism method". The analysis of the work consists of natural meaning (factual, expressive meaning), consensus meaning (secondary meaning) and internal meaning (content). The aim and importance of the research is to examine how the form and content characteristics of the period are reflected in the paintings of the artist Goya on magic and witches, using Panofsky's method. In the analyzed works, it was seen that the iconographic meanings of the figures included in the belief of witchcraft were used extensively. In his works, Goya presented a critical approach to the beliefs and fears of the Spanish society, as well as the church that benefits from this fear.
