Elazığ/Hüseynik Mahallesi’nde Geleneksel Yapıların Korunması Üzerine Bir İnceleme: 23 No’lu Konut Örneği
Author :
Abstract
Geleneksel yapıların korunması, konu ile ilgili geçmişten günümüze ulaşan süreçte pek çok yasal çalışma ile güvence altına alınmış bir konudur. Bu konuda yapılan araştırmalar ve uygulamalar da koruma disiplinin hem anıt eserleri, hem daha mütevazı yapıları ve bunlardan oluşan dokuları kapsamasını sağlamıştır. Bu bağlamda korunmaya değer özellikleri olan her türlü yapı ve yapı grubu mimari miras olarak ele alınmakta ve bunların geleceğe aktarılması için çok yönlü çalışmalar yürütülmektedir.
Çalışmanın amacı, Elazığ’ın geleneksel yapı stoku içinde önemli bir yer tutan Hüseynik geleneksel dokusunun korunmasına katkı sağlamaktır. Bu kapsamda günümüzde Ulukent Mahallesi olarak bilinen geleneksel Hüseynik Mahallesi’nin genel özellikleri incelenmiş ve burada yoğun olarak bulunan işlevlerin başında gelen konutlardan biri olan 25 No’lu geleneksel yapı koruma bağlamında detaylı olarak ele alınmıştır. Çalışmanın yöntemini basılı ve dijital kaynakların incelenmesi ile alanda yapılan incelemeler ışığında belgelemeler ve koruma/onarım önerileri oluşturmaktadır. Çalışma sonucunda başta örnek olarak incelenen yapı olmak üzere, Elazığ’ın mimari mirasının önemli bir parçasını oluşturan Hüseynik Mahallesi’nin hızlı yok olma sürecine dikkat çekmek ve geleceğe aktarılmasının önemini vurgulamak amaçlanmıştır.
Keywords
Abstract
The conservation of traditional structures is a subject that has been secured by many legal studies in the process from the past to the present. Researches and practices on this subject have enabled the conservation discipline to include both monuments and more modest structures and the textures formed from them. In this context, all kinds of buildings and building groups with properties worth conserving are considered as architectural heritage and multi-faceted studies are carried out to transfer them to the future.
The aim of the study is to contribute to the conservation of the Hüseynik traditional texture, which has an important place in the traditional building stock of Elazığ. In this context, the general features of the traditional Hüseynik District, which is known as Ulukent District today, were examined and the traditional building No. 25, which is one of the most intense functions here, was discussed in detail in the context of conservation. The method of the study consists of examination of printed and digital sources, documentation in the light of studies in the field and intervention decisions and repair proposals. As a result of the study, it is aimed to draw attention to the rapid extinction process of Hüseynik Neighborhood, which constitutes an important part of the architectural heritage of Elazığ, especially the structure examined as an example, and to emphasize the importance of transferring it to the future.
