Çalışanlarda, Kişisel İyi Oluş, Benlik Saygısı, İş Doyumu ve İş Performansı Arasındaki İlişkiler: Bir Model Oluşturmaya Yönelik Ön Çalışma
Author :
Abstract
İlgili çalışmalarda ortaya konulduğu gibi kişisel iyi oluş, benlik saygısı, iş doyumu ve iş performansı arasındaki ilişkiler karışıktır ve başka pek çok ilgili değişken tarafından etkilenmektedir. Bu çalışmada çalışanların, kişisel iyi oluş, benlik saygısı, iş doyumu ve iş performansı arasındaki ilişkilerin, değişik modeller kurularak yol analiziyle incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya, 18-65 yaşları arasında (ort. = 31,65; s = 8,65) 217 erkek (% 42,7) ve 291 kadın (% 57,3) olmak üzere 158 farklı meslek ya da iş kolunda çalışan toplam 508 aktif çalışan kişi katılmıştır. Çalışma verileri, web tabanlı çevrim içi uygulama ile yürütülerek, kısa form Coopersmith Benlik Saygısı Envanteri, Kişisel İyi Oluşu İndeksi ve Osgood Anlamsal Farklar Ölçümü yöntemiyle değerlendirilen iş performansı ve iş doyumu ölçümleriyle toplanmıştır. Çalışmada ele alınan dört farklı değişken için 14 farklı model oluşturularak yol analiziyle incelenmiştir. Modellerin, öngörülen yordanan değişkende, varyans açıklama yüzdeleri ve model uyum düzeyleri karşılaştırılmıştır. Kişisel iyi oluşun endojen değişken olarak alındığında (Model 4 ve Model 10) %37,7 varyans açıklama oranına ulaşılmıştır. Benlik saygısı endojen değişken olarak alındığında (Model 3 ve Model 8) varyans açıklama oranları %33,1 olarak gerçekleşmiştir. İş doyumu için en yüksek varyans açıklama oranı %17,6 (Model 6) ve iş performansı için en yüksek varyans açıklama oranı %9,4 (Model 5) elde edilmiştir. Tüm modeller için zayıf-orta düzeyde model uyumları gözlenmiştir. Sonuç olarak, alınan değişkenler arası ilişkiyi incelemek için kişisel iyi oluşun endojen değişken olarak alındığı modelin en iyi yaklaşım olduğu görülmüştür.
Keywords
Abstract
As demonstrated in related studies, the relationships among personal well-being, self-esteem, job satisfaction, and job performance are complex and influenced by many other relevant variables. This study aimed to examine the relationships among personal well-being, self-esteem, job satisfaction, and job performance of employees using various models using path analysis. A total of 508 active employees, 217 males (42.7%) and 291 females (57.3%) between the ages of 18 and 65 (mean = 31.65; s = 8.65), working in 158 different professions or occupations participated in the study. Data were collected through a web-based online application using the short-form Coopersmith Self-Esteem Inventory, Personal Well-Being Index, and Osgood's Semantic Differential Scales of job performance and job satisfaction. Fourteen different models were created for the four variables examined in the study and examined using path analysis. The models were compared for the predicted variable based on their variance explanation rates and model fit levels. When personal well-being was taken as the endogenous variable (Model 4 and Model 10), a 37.7% variance explanation rate was achieved. When self-esteem was taken as the endogenous variable (Model 3 and Model 8), the variance explanation rate was 33.1%. The highest variance explanation rate was 17.6% for job satisfaction (Model 6), and the highest variance explanation rate was 9.4% for job performance (Model 5). Poor to moderate model fit was observed for all models. Consequently, the model with personal well-being as the endogenous variable was found to be the best approach for examining the relationship between the variables.
